Што вы, хлопцы, спахмурнелі?

Ці каго вы пахавалі?

Ці няшчасьце так здалела,

Што нуда апанавала?

Плюньце, хлопцы! Засьпявайма,

Каб аж вокны задрыжалі!

Ва ўсе грудзі загукайма,

Каб і думкі паўцякалі!

Ці ж мы будзем вечна гнуцца,

Апускаць бязвольна рукі?

Няхай сьлёзы больш ня льюцца,

Няхай нас ня знаюць мукі!

За работу жыва, жыва!

Каб нас доля не ўшчувала,

Каб ня сохла наша ніва,

Каб нуда нас больш ня гнала!