Божа, Божа, твая воля!

(Хоць і, можа, гэта грэх!)

Што за жыцьце, што за доля –

Проста плач бярэ і сьмех!

Чорна ў хаце, непрыбрана,

Парасяты пад палком,

Павуцінаю заткана

Столь і кут над абразом.

Дзеці ўстануць пасьля ночы –

Крык, хоць вушы затыкай,

Дым з камінка лезе ў вочы,

Дзед сярдуе – ая-яй!

А як часам дзе зьбярэцца

Ў хаце з пару шчэ жанок,

Сварка тая не зьвядзецца –

Дзень грызуцца за гаршчок.

А ўмяшаюцца мужчыны –

Ну і пойдзе латата!

Паўплятаюцца ў чупрыны,

Рэдка стане барада.

Так і век ператаўчэшся,

I няма таго дабра,

Покі жыць ты прыбярэшся –

Паміраць табе пара.