Люблю я прывольле

Шырокіх палёў,

Зялёнае мора

Ржаных каласоў

I вузкія стужкі

Сялянскіх палос –

Люблю цябе, поле,

Люблю я твой плёс!

Ігрушы старыя,

Што ў жыце шумяць,

Зялёныя межы,

Далёкую гладзь.

Люблю я дарогі,

Што леглі між гор,

Ўнізе пад гарою

Ручча разгавор.

Люблю я узгоркі,

I насып-курган,

I сіняй далечы

Празрысты туман...

Люблю пазіраць я

На поле вясной,

Як ветрык жартліва

Плыве збажыной.

Калышацца жыта,

Радамі бяжыць,

А хваля паветра

Дрыжыць і дрыжыць...

Люблю я прывольле

Шырокіх палёў,

Зялёнае мора

Буйных каласоў.