Між палёў шырокіх

Я адзін стаю,

Ахваціла ціша

Ўсю душу маю.

Ночанька мая ты,

Водблеск глыбіні!

Ты душу чаруеш

Сьпевам цішыні.

Многа ў гэтым сьпеве

Водгукаў жывых,

Іх ня зловіш вухам,

Чуеш сэрцам іх.

Ночанька мая ты,

Ціхі сон вясны!

Колькі зор на небе!

Як блішчаць яны!

Водблескам пажару

Неба край гарыць –

Там двурогі месяц

Выплыў з-за гары.

Ночанька мая ты,

Ціхая дума!

Не ахваціш вокам,

I тых слоў няма

Апісаць твой вобраз,

Хараство, спакой –

Толькі ў цябе ўнікнеш

Чуткаю душой.