Дамоў – на масточак калінавы

рванеш – гатовы ізноў

падняцца, бадай, па-бусьлінаму

клякочучы песьні з палёў.

Дамоў – гэта сэрцам да сэрца.

Дабрыдзень, мая маладосьць!

Душой акрыяць, адагрэцца

і словам сагрэць кагось.

Тут хлеба акраец, як мёд.

Падушка, як пух лебядзіны.

Бацькі.

I магілы.

I род.

Зямлі сваёй подых глыбінны.