Айчына – адвечнае слова з глыбінь

з жыцьцём удыхнулі у сэрцы.

Долі палын і надзеяў цяплынь

і вернасьць надзеям да сьмерці.

Айчына – зямелька,

                                 магілы дзядоў,

іх думкі і творчая праца.

У сьнежную замець дарога дамоў

то – не баяцца!

То – радасьць сьвітаньня

                                          і сум вечароў,

ад сонца салодкая ўтома.

То – сьветлая,

                       верная ў сэрцы любоў.

Айчына – то дома!

Дома!

Спрадвечная доля –

жыць і ўміраць.

Працягласьць супольнага роду.

Ці будуць часамі сыны ўспамінаць,

як пойдзем ужо назаўсёды?