Айчына – адвечнае слова з глыбінь
з жыцьцём удыхнулі у сэрцы.
Долі палын і надзеяў цяплынь
і вернасьць надзеям да сьмерці.
Айчына – зямелька,
магілы дзядоў,
іх думкі і творчая праца.
У сьнежную замець дарога дамоў
то – не баяцца!
То – радасьць сьвітаньня
і сум вечароў,
ад сонца салодкая ўтома.
То – сьветлая,
верная ў сэрцы любоў.
Айчына – то дома!
Дома!
Спрадвечная доля –
жыць і ўміраць.
Працягласьць супольнага роду.
Ці будуць часамі сыны ўспамінаць,
як пойдзем ужо назаўсёды?
