Цішыня раўнамерна плыве за вакном,
як жыцьцё без прынады, бязь сьмеху.
Часам вецер зазвоніць аб шыбу крылом
ці заб’ецца з разгону аб стрэху.
Я лічу павароты ўжо пройдзеных дзён.
Тых, што прыйдуць,
спазнаць не умею.
Час плыве.
Я ня сплю.
Заблудзіўся мой сон
ва ўспамінах суровых завеяў.
