Цішыня раўнамерна плыве за вакном,

як жыцьцё без прынады, бязь сьмеху.

Часам вецер зазвоніць аб шыбу крылом

ці заб’ецца з разгону аб стрэху.

Я лічу павароты ўжо пройдзеных дзён.

Тых, што прыйдуць,

                                 спазнаць не умею.

Час плыве.

Я ня сплю.

Заблудзіўся мой сон

ва ўспамінах суровых завеяў.