Беларусы ад касы.
Нам сьняцца высокія травы,
пракосы, як паясы.
Касавіца для вас – забава.
Лоб у поце, лугі з расой.
Гнецца першына, зноў атава.
Размахнуцца шырокай касой –
маладая мужчынская справа.
Беларусы ад касы.
З асялком у кішэні кожны.
Нахіляюцца каласы
з налітым зернем на пожню.
Косы зьвіняць у сяле,
іх клеплюць на бой пераможны.
I хлеб, бы зара, на стале,
і засек зімой не парожні.
Беларусы ад касы.
Дарогамі да сьвітаньня
хлопцы з косамі йшлі ў лясы,
на бунт ішлі, на паўстаньне.
Вашчыла іх вёў, Кастусь.
Зьвінелі ў паходах косы.
Адраджалася Беларусь
пад звон іх рашучы і востры.
Вокам сябра гляджу на касу.
Асялок кранаю рукою.
Не, на злом яе не панясу.
Няхай павісіць пад страхою.
