А вясна жыцьцядайная, дружная.

Засьмяялася сонца ўгары.

Белы сьнег, як палотнішча кужалю,

у сувой згартаюць вятры.

Птушкі з выраю.

Ты не са мною,

і дарма цябе ў хату чакаць.

I душы маёй не загоіць

распагоджаны сьпеў жаўрука.