Зоры далёкія, зоры бліскучыя

     Р¦С–С…Р° гараць над зямлёй.

Крыкі знаёмыя, тоны пявучыя

     Р›СЊСЋС†С†Р° вячэрняй парой.

З поўначы-холаду, сіверу бурнага

     Р“СѓСЃС– РЅР° поўдзень ляцяць,

Зь неба далёкага, стэпу лазурнага

     РЎРјСѓС‚РЅР° прашчаньне крычаць.

Дзікія гусанькі, птушачкі вольныя,

     Р’есьнікі скорай Р·С–РјС‹!

Хочацца з вамі мне ў стэпы прасторныя,

     Рљ сьвету С– сонцу ад цьмы.

Толькі ж падрэзаны крыльлі свабодныя:

     РњРѕС†РЅР° пільнуюць РјСЏРЅРµ

Дзьверы акутыя, сьцены халодныя,

     РљСЂР°С‚С‹ жалеза Сћ акне.