Непрыветна цераз вокны

     РќРѕС‡РєР° пазірае.

Ціха ў хаце. Ўся сямейка

     РЎСЊРїС–ць, адпачывае.

Натрудзіўшы добра рукі,

     РќР°С‚аміўшы плечы,

Толькі маці зь вераценцам

     РўСѓР»С–цца РїСЂС‹ печы

Ды прадзе, прадзе кудзельку.

     РЎРєР°С‡Р° вераценца,

А за ім густыя цені

     Р‘егаюць РїР° сьценцы.

*

На камінку гарыць корчык,

     Р—лотам С–СЃРєСЂС‹ скачуць.

За ваконцам вецер ходзіць,

     Р“луха вербы плачуць.

Зябнуць вербы на марозе,

     РўСѓР»СЏС‡С‹СЃСЏ Рє стрэсе.

Сьнегам вецер сыпле ў дзьверы,

     РҐРѕРґР·С–ць шум РїР° лесе...

I пад гэты шум трывожны

     Р”умае старая,

А ўсьлед думкам неспакойна

     Р’ецер падпявае.

*

I ўсё ўстала прад вачыма

     Р‘еднае кабеты:

Маладыя дні дзяціны,

     Р”зявочыя леты,

Радасьць жыцьця і нягоды,

     РЎРІР°СЂРєС–, трасяніна –

Ўсё, чым жыцьце напаткае

     РЋ цяжкую часіну.

Ўсё прыпомнілася беднай, –

     Р“РѕСЂРєР°, цяжка стала,

Галаву набок схіліла,

     РџСЂР°СЃСЊС†С– перастала.

*

Вось і муж усплыў на думу –

     Р Р°РЅР° сьмерць скасіла!

Дробных дзетак ён пакінуў –

     Р‘ез пары магіла!

Жыў ён бедна. Спадзяваўся

     РЎРІРѕР№ прыдбаць куточак,

Хату вывезьці, зямелькі

     РџСЂС‹РєСѓРїС–ць шматочак,

Бо агоркнуў хлеб батрацкі,

     Р–ыцьце пад’ярэмна...

Ды ня выйшаў з-пад няволі,

     Р‘С–СћСЃСЏ век дарэмна!

*

Гасьне корчык на камінку,

     РџР°С†СЏРјРЅРµР»Р° Сћ хаце,

Поўнач пеўні пракрычалі,

     РђР»Рµ РЅСЏ сьпіць маці.

Цягне нітку. Вераценца,

     Р— СЂСѓРє упаўшы, РіСЂСѓРєРЅРµ,

Ды нясьмела, як убогі,

     РЋ дзьверы вецер стукне.

Думкі думку падганяюць,

     РќРµ даюць спакою,

Ўсё лятаюць над кабетай

     РќСѓРґРЅР°Р№ чарадою.

*

Уздыхнула цяжка маці,

     РђР± сынку гадае,

Што ў астрозе, ў паняверцы

     РљР°СЂСѓ адбывае.

I за што? У толк ня возьме

     Р‘едная кабета

Ні законаў гэтых мудрых,

     РќС– парадкаў сьвету.

Вецер вые за вугламі,

     РЋ РєРѕРјС–РЅРµ галосіць.

Куды толькі думка тая

     РњР°С‚РєСѓ РЅРµ заносіць!

Зябнуць вербы на марозе,

     Р“луха лес гамоніць.

Думка думку выклікае,

     Р”СѓРјРєР° РґСѓРјРєСѓ гоніць.