Будую дом. Палац ня ломкай гліны.

У друз парассыпаецца бэтон.

Жывых людзей прывальваюць руіны.

Я пабудую трывалы дом.

Са сьцежак ён, што праляглі празь церні.

Ён са змаганьня, дзе мае сьляды.

З малога і вялікага цярпеньня,

народзе мой, стары і малады.

Мой век мінуўся, жудасны і сумны.

Зь сяўні маёй наступіць умалот,

як будзе жыць акрылены, разумны,

паэтамі праслаўлены народ.