Будую дом. Палац ня ломкай гліны.
У друз парассыпаецца бэтон.
Жывых людзей прывальваюць руіны.
Я пабудую трывалы дом.
Са сьцежак ён, што праляглі празь церні.
Ён са змаганьня, дзе мае сьляды.
З малога і вялікага цярпеньня,
народзе мой, стары і малады.
Мой век мінуўся, жудасны і сумны.
Зь сяўні маёй наступіць умалот,
як будзе жыць акрылены, разумны,
паэтамі праслаўлены народ.
