Ад моцнага ветру павеву
Ляцяць сёньня яблыкі з дрэва
Цяжкія, бы золата зьлітак,
На стол наш гасьцінны прыбытак.
Як дар, на мае далоні
Антонаўкі падаюць сёньня.
Упрыгожаць мас застольле,
Калі пабялее поле.
Цьвярдыя, духмяныя, сочныя,
Радуюць сэрца і вочы мне.
З высокага дрэва, бы зь неба.
Не, іншых «ракетаў» ня трэба!
