Год стары дзяцей склікае,

Ён да ўсіх пытанне мае.  

Сеў паважна ў крэсла:

— Што, вясна, прынесла?

— Я прынесла травы, кветкі,  

Птушкі ў неба, рыбу ў сеткі.

— А я, лета, нясу хлеба,

Маю ягад, колькі трэба,  

Ўсё зграбаю сенажаці,  

Не сяджу ніколі ў хаце.  

Людзям збожжа, дрэву — плод,  

Птушкам — гнёзды, пчолам — мёд.

— Я, татуля,— твая восень.  

Змалаціла ўсё калоссе.  

У садзе яблыкі паспелі,

Птушкі ў вырай адляцелі.

Я арэхаў назбірала,  

Бульбу ў полі пакапала.

— Я — зіма. Работу маю:  

Дол абрусам засцілаю.  

Я дні-ночы на хаду.  

Пражу белую праду.

Едзе сын, Новы год,—  

Вось і ўвесь дзядулеў род.