РќР° падворку — вечар шэры.  

Нехта стукае Сћ дзверы.  

Баба Броня паглядзела:  

Бачыць — бусел чорна-белы  

Плача,

Дзюбу звесіў Р· РіРѕСЂР° —  

РЋСЃe СЃСЏР±СЂС‹ СЏРіРѕ Р·Р° морам,  

Небараку Р¶ РЅРµ ўзялі —  

РќРµ пусцілі мазалі.  

Стогне бедны: —Кля-кля-кля!

Прападу СЏ без жылля.  

Адчыніла Броня дзверы,  

Накарміла, абагрэла  

Ды дала РЅР° РЅРѕРіС– боты  

I Р· сабою — бутэрброды.  

I сказала: — ты Р¶ глядзі,  

Зімаваць да нас прыйдзі,

Будзе і табе, браток,

Ў хаце цёпленькі куток.