Што мне жонка! Што мне дзеці!

Эх, Панас, ваўсю гуляй!

Ёсьць шчэ мерка жыта ў клеці,

Хаім, піва падавай!

Напляваць мне на падатак.

Што мне земскі, старшына!

Хаім, люльку на ў задатак, –

Дай мне царскага віна,

Дай мне булку на паўзлоты

Ды прыпраў мне селядца!

Ўсё прап’ю: халат і боты...

Пачынай, Панас, з канца!

Вось ідзе Панас, сьпявае,

Страшыць жонку і дзяцей,

Кулаком усім махае,

Пабудзіў усіх людзей.

Дома ён разбушаваўся,

Ды вяроўку дзед прыпас...

Пад сталом ноч пракачаўся

П’яны зьвязаны Панас.