Поле убогае, поле пясчанае!

Нудна лягло ты між гор і лясоў,

Потам абмытае, ўдоўж пааранае...

Колькі каменьняў, а колькі пяскоў!..

З пылам сыпучым, зь пяском і з туманамі

Вецер над полем ня раз пралятаў,

Па-над магіламі, па-над курганамі

Сумныя песьні у суш ён сьпяваў.

Многа тут працы і поту гарачага,

Сілы, здароўя мужык палажыў!

Жніва надыдзе – і жаць нам няма чаго:

Ніву пустую драсён заглушыў.

Поле убогае, поле пясчанае!

Кепска ты плаціш за працу людзям:

Зьлітае потам, сьлязьмі абліванае,

Дзікае зельле прыносіш ты нам!