Сьціхнуў шум на калідоры,

Не чутно гаворкі,

На замок запёрты крэпка

Цесныя каморкі.

Не зьвіняць жалезным звонам

Цяжкія кайданы...

Злосна, дзіка пазірае

Гэты дом паганы!

Шчыльна целам чалавечым

Паўкрываны нары,

Ціснуць грудзі арыштантам,

Томяць, бедных, мары.

Сон трывожны ў сьпёртым дусе

Не дае спакою.

Эх, як марна прападае

Жыцьце маладое!

Сьвеціць лямпа нудным бляскам,

А вакол – ціхутка!

А праз краты не пабачыш

Вокам нічагутка.

Хіба бляск убачыш бледны,

Як ліхтар мігае,

Ды за вуглам вецер вольны

Песьню засьпявае.