Многа слаўненькіх куточкаў

      Ёсьць Сѓ нашым краі,

Дзе пад гоман ручаёчкаў,

      Пад шум РґСЂСЌСћ Сѓ гаі

Рой журботных дум пакінеш;

      Дзе РЅСЏРјР° трывогі,

Дзе душою адпачынеш,

      Змучаны Р· дарогі;

Дзе прыемны ветрык млее,

      Збажыну калыша,

Дзе пакоем-згодай вее,

      Дзе СћСЃС‘ шчасьцем дыша.