Зноў павеяла турмою,

Згасьлі ў змрочнасьці агні,

I гаротнай чарадою

Нудна цягнуцца нам дні.

Зноў абшарпаныя сьцены,

Зьвяга цяжкіх ланцугоў,

I няма ніякай зьмены

Ў гэтым холадзе муроў.

Ды няхай тут плача доля

Без уцехі і надзей:

Тым дарожай будзе воля,

Час сьвітаньня весялей.