Не кажы, што злыя людзі

      Р† што сьвет паганы:

Сэрца крыўду ўсю забудзе,

      Час загоіць раны.

Тыя раны, што зладзеі

      Сэрцу прычынілі,

Тыя думкі і надзеі,

      Што Сћ табе пабілі.

Ды ці ж варты баламуты,

      Каб твой твар дзявочы

Засьцілаўся ценем смуты

      Р† тускнелі вочы?

Пройдзе ўсё, перажывецца, –

      Вер РјРЅРµ, дарагая!

Будзе час – ускалыхнецца

      Сэрца С– ўзыграе.

А ў душы вясна настане,

      Сэрца Р·РЅРѕСћ палюбіць,

Прыйдзе доля, ў вочкі гляне,

      Шчыра прыгалубіць.

Не кажы ж, што злыя людзі

      Р† што сьвет паганы:

Сэрца смутак перабудзе,

      Час загоіць раны.