Ноч надыходзіць, і хмары ўстаюць.

Лозы размову трывожна вядуць.

Боязна шэпча трава, чараты,

Ў хмарах зьнік месяца рог залаты.

На небасхіле зарніцы мігцяць,

Громам узрушана грозная раць.

Мрок насядае глыбей і цяжэй...

Грымні ж ты, бура, ды грымні дужэй!