Ў небе бяздонным, дзе хмаркі купаюцца

      РЋ золаце СЏСЂРєС–С… агнёў,

Вольныя песьні штодзень разьліваюцца,

      Чуюцца крыкі стрыжоў.

Ціха трапечуцца лісьці зялёныя,

      Р—СЊ ветрыкам РјРѕРІСѓ вядуць;

Вішні, узьняўшыся белай каронаю,

      Быццам дзяўчаты, цьвітуць.

Поўніцца пахам паветра, ўліваецца

      РЋ РіСЂСѓРґР·С– гаючым РІС–РЅРѕРј;

Мыецца краска расой, уціраецца

      Цёплага сонца сьвятлом.

Хмарка за хмаркай плывуць, лёгкакрылыя,

      Ціхай задумай паўны.

Эх, як прыгожы вы, раніцы мілыя,

      Сьветлыя мары РІСЏСЃРЅС‹!