Гусі, гусі, вырай вольны!

      Сумен крык ваш, РіСѓСЃС–:

Леціцё вы ў сьвет раздольны

      Р— вашай Белай Р СѓСЃС–.

Засмуткуюць зноў балоты

      Бяз вас, госьці лета.

Занудзяцца, як сіроты,

      Лозы там РґР° сьвету.

Бабыль-вецер на сьвітаньні

      РџРѕР№РґР·Рµ Сћ сьвет шырокі,

Пойдзе ў злосьці, буркатаньні

      Аглядаць валокі.

А вы, гусі, пад аблокі

      Крыльлямі ўзмахнеце,

Каб ня бачыць, як асокі

      Гне С– ломіць вецер.

Што ж? Ляціце – для свабоды

      Вам С– крыльлі служаць...

Толькі ж шкода чагось, шкода –

      РџР° вас далі тужаць.

І гаруе сіратліва

      РЋ чырвань лес адзеты...

Ой вы, гусі! панясьлі вы

      Р—Р° сабою лета!