Маладыя, пушыстыя лісьцейкі грушы,  

Рђ Р·Р° С–РјС–, РЅР° скалах, РґСѓР±РѕСћ галізна.  

РЋ беласьнежным прыбоі, Сѓ квецені рушыць  

Маладая вясна.

РќС–Р±С‹ сьнег вяршынь ажывае Сћ цьвіценьні,  

Р† садоў С– аблокаў зьвіваецца дым:  

Белых хмарак алені Сћ зыркім небе вясеньнім  

Пралятаюць РґР° РјРѕСЂР° С– дваяцца над С–Рј.  

РўС‹ РјРЅРµ сонца! Р† РјРѕСЂР°! Р† подых маю!  

РЇ люблю цябе так, што РєСЂРѕСћ, СЏРє прыбой!  

Што Р¶ ты плачаш, чаго Р¶ ты РјСЏРЅРµ абдымаеш?  

Я з табою.

З табой.