Тваіх ранаў не пералічыш,
вой стары з маладым абліччам.
Нескароны ў крутой барацьбе,
акрыяў, ажыў – пакалочаны.
Нашы сэрцы імкнуцца к табе,
як калісьць на забытае веча.
Лёс шчасьлівы дазволіў сынам
на шчыце тваім век свой высечы.
Ганарыцца нашчадак – дзядам
і ня сто і ня дзьвесьце – тысяча.
Жыць табе у вянку нашых сёл,
новай славай гудзець, красавацца.
Хай к табе за сьвяточны стол
прыйдзе мір і плённая праца.
Рэхам слоў, што вякамі гучаць
зь дзён Ярылавых, як бязьсьмерце,
калышы сьветла-русых дзяўчат,
беражы каля мужнага сэрца.
