Тваіх ранаў не пералічыш,

вой стары з маладым абліччам.

Нескароны ў крутой барацьбе,

акрыяў, ажыў – пакалочаны.

Нашы сэрцы імкнуцца к табе,

як калісьць на забытае веча.

Лёс шчасьлівы дазволіў сынам

на шчыце тваім век свой высечы.

Ганарыцца нашчадак – дзядам

і ня сто і ня дзьвесьце – тысяча.

Жыць табе у вянку нашых сёл,

новай славай гудзець, красавацца.

Хай к табе за сьвяточны стол

прыйдзе мір і плённая праца.

Рэхам слоў, што вякамі гучаць

зь дзён Ярылавых, як бязьсьмерце,

калышы сьветла-русых дзяўчат,

беражы каля мужнага сэрца.