Апяклі мяне росы раньнія,

краскі водарам абдалі,

прыпадаю я сэрцам раненым

да каханай мае зямлі.

А яна, на кускі пакрамсаная,

у хлусьлівым чужым тумане,

плугам родных сыноў неўзараная,

ціха помачы просіць ў мяне...