Выйшлі сёньня з палосак мы вузкіх
маладою адважнай сям’ёй
бараніць родны край беларускі
сваёй сілай, сваёю крывёй.
Годзе нам ужо зьдзекаў і мукаў,
пад чужым годзе гнуцца ярмом.
Сёньня ў нашы юнацкія рукі
долю роднай краіны бяром.
Мы праходзім упэўненым маршам,
з намі сьледам уздым малады...
Звонкай песьняй братоў усіх нашых
ў беларускія клічам рады.
Б’юць нам ветры ў юнацкія грудзі,
цьма чужая спыняе паход –
ўсё ж мы родныя сёлы разбудзім,
ўскалыхнем сакаліны народ.
Нас ніхто больш ужо не прымусіць
трываць зьдзекі прыблудаў чужых.
«Хай жыве наш народ беларускі!» –
кінем кліч ад мяжы да мяжы.
Сярод бураў стыхіі сусьветных
мы сягоньня ў імклівых радах.
Беларусь – наша сьветлая мэта,
а над намі крывіцкі наш сьцяг.
