Дзеду, дзеду, саколіку, выплеці мне пастолікі.

Беларускай быць – пасталы насіць!..

Выплеці мне іх новыя, лёгенькія, ліповыя,

а на самы край – аборачку дай.

Беленькімі анучкамі будуць ногі акручаны,

бы ў бярозы той, стройнай, маладой,

што красой зялёнаю хваліцца прад клёнамі,

а ў дзявочу бель спавіла камель.

Бегчы за віхураю ў пастоліках скураных,

лёгка выдзыгаць, пожнячку таптаць...

Буду насіць пастолікі, прасьці, ткаці настольнікі.

Беларускай быць – трэба ўсё рабіць!