Вецер сарваў з дрэў апошняе лісьце

восені кінуў на разьвітаньне.

Хмары панурыя, нібы ў калысцы,

гойдаюць ацішэлае раньне.

Хутка надыдуць сьнягі і завеі,

сэрцы, аднак, не баяцца і сьцюжаў.

Хутка пад сонцам Край зазелянее,

стане сумёт – прыдарожнаю лужай.