Будую дом-палац сабе ня з гліны,

бо ў дробны друз рассыплецца бэтон,

жывых людзей прывальваюць руіны.

Я іншы пабудую сабе дом.

Са сьцежак ён, што праляглі празь церні,

са ўсіх змагань, дзе ёсьць мае сьляды,

з тваіх вялікіх і маіх цярпеньняў,

народзе мой, стары і малады!

I хоць мой век быў жудасны і сумны,

сяўба дае па восені ўмалот.

І будзе жыць, акрылены і юны,

барацьбітамі ўслаўлены народ.