Сьпяваці, і з часам, у добрую пору,
Выклікаць водклік у сонным сяле...
Ўсю Беларусь – неабнятну, як мора,
Ўбачыць у ясным, як сонца, сьвятле.
Янка Купала
Родныя вобразы
уваход      рэгiстрацыя
 
  ГАЛОЎНАЯ     АРХАІЧНАСЬЦЬ     ЖЫВАПІС     ДПМ     ВЕРШЫ     ЛІТАРАТУРА     БІЯГРАФІІ     ФОРУМ     СПАСЫЛКІ  
пошук

  
Тлумачальны Слоўнік

ЖАЎНЕР

Як званілі ўсе званіцы –

сонцы падалі ў крыніцы.

Бог зь нябёсаў паглядаў,

а ці тую табе даў.


Як ня тую, мой жаўнеру,

не на шчасьце, не на веру,

дык тады вазьмі ты сьмерць –

у нявестах яе сьцьвердзь.


Хлопцу на шляху ня лёсіць –

долі, горды, ён ня просіць.

Ён каня свайго сядлае

ды харугву падымае.


Не абняць больш мілай плечы –

моцы не стае на сечы.

Вою – ніцма на зямліцу,

а душы яго – ў грамніцу.


Мой ты Божа, барані,

ў чыстым полі – два кані,

у нябёсах – два імі.

Мой ты Божа, барані.


I прыйшла юдоль на поле –

вольнай вольніцаю ў волю:

рукі скрыжаныя ў злом,

валасы – цяжкім вузлом, –


каб забраць ад злых дымоў

ваяра свайго дамоў.

...Узрастаў чырвоным клён –

на хлапчыне быў праклён.


Ой ты лёсе, барані,

ў чыстым полі – два кані,

у нябёсах – два імі.

Ой ты лёсе, барані.


5.X.2004.  В. Кустава

вэрсія для друку

Адзнакi: 0/0 Водгукі(0)
Дадаў PL 04.02.2011