Ізноў я тут, сярод муроў,

Паміж астрожных сьцен праклятых.

I рвуцца думкі-сны ізноў

На волю – за драты і краты,

Туды, дзе ў зьзяньні летніх зор

Пра жніва думаюць калосьсі

I будзяць задрамаўшы бор

Далёкім бразгатам калёсы.

I дзе на прызьбе, пад вакном,

Старыя пра жыцьцё гавораць,

Як жыць нялёгка мазалём

I як ім хлеб батрацкі горак.

Заўжды там гутаркі адны:

Жылі зь няволяй, не зжыліся...

I месяц ціха з-за сасны

Глядзіць на вёску баючыся.

А я тут зноў сярод муроў,

Паміж астрожных сьцен праклятых!

I рвуцца думкі-сны ізноў

На волю – за драты і краты.