Адзінай мэты не зракуся,
І сэрца мне не задрыжыць:
Як жыць – дык жыць для Беларусі,
А без яе – зусім не жыць.
Ларыса Геніюш
Родныя вобразы
уваход      СЂСЌРіiстрацыя
 
  Р“АЛОЎНАЯ     РђР РҐРђР†Р§РќРђРЎР¬Р¦Р¬     Р–ЫВАПІС     Р”РџРњ     Р’ЕРШЫ     Р›Р†РўРђР РђРўРЈР Рђ     Р‘ІЯГРАФІІ     Р¤РћР РЈРњ     РЎРџРђРЎР«Р›РљР†  
пошук

  
Тлумачальны Слоўнік

БАЯН

Выйшаў ён на вуліцу

Ў вышытай кашулі.

Пыл з-пад лапця курыцца,

Што ж усе паснулі?


Мала яму вёскі –

Размахнуцца цесна,

Курыць папяроску,

На трохрадцы песьня:


– Над жыцьцём сабачым

Ужо годзе плакаць:

Выйдзем і паскачам,

Покуль стопчам лапаць.


Стопчам – дык атопкам

Пыл уздымем хмарай,

На ўсю вёску ёмка

Сьвісьнем ды прыўдарым!


Кожнаю вясною

Мы выходзім шырай,

З раньняю зарою

Сустракаем вырай.


Эх, яшчэ ня звоняць

Яго пералівы

Сярод нашых гоней,

На шырокіх нівах!


– Век хаджу дарогай,

Пуцявінай польнай,

Па дварах, парогах

З сваёй песьняй вольнай.


Бы ў салому стрэх я,

Так у думкі-мары

З перазвонам сьмеху

Кідаю пажары.


Знаю, што ў панурую

Ночы непагоду

Разадзьме іх бураю

З захаду да ўсходу.


Дык, браты, ідзіце

На палёў абшары,

Ўбачыўшы зарніцы

Новага пажару.


I рукой мазольнай

З новай сілай сьвежай

Распаляйце горны,

Разрывайце межы!


1935  Рњ. Танк

вэрсія для друку

Адзнакi: 0/0 Водгукі(0)
Дадаў PL 28.06.2011