Думы мої, думы мої...

                  Нащо стали на папері

                  Сумнимі рядами?..

Эх вы, песьні, мае песьні

Зь ніў, з дуброў цяністых,

Ад сярпа, касы, сякеры,

Ад крыніц бруістых!

Не пісаў бы, не складаў бы

Я вас, думы-песьні,

Каб ня вецер шызакрылы,

Вецер напрадвесьні;

Каб ня вербы над магілай

I ня шум бярозкі

Над прасёлачнай дарогай,

Над маёю вёскай;

I ня кагарак пужлівых

Гоман – крык балючы,

Каб ня білася так Нарач

Аб крутыя кручы;

Каб ня тыя маладыя

Дні ў мурах астрожных

I напевы векавыя

Сосен прыдарожных,

Не знайду спакою з вамі,

Песьні гневу, болю,

З сэрца просіцеся самі

Вырвацца на волю.