Як мне дакучыў

Крык ветру і сьнег,

Дым падпаленых зорамі хмар.

Іскры!

           Р†СЃРєСЂС‹!

                       Р†СЃРєСЂС‹!

Сьцюдзёным полымем

Дыхае ў твар.

У гэты вечар пахмурны, чорны

Шмат каго сьцюжа

Пад брамай прыгорне.

Дзе захінуцца ад сьнегу, дзе?

Сёньня шмат хто

З крыкам ветру ў сэрцы ідзе.

Вечар!

            Вечар!

                        Вечар!

Дзень сьсінеў, як пальцы,

Вечар сінее, як твар...

А сьнег усё сыпле і сыпле –

Дым падпаленых зорамі хмар.