Вечар над вёскаю шэры,

   Цені ў зялёным лісьці.

   – Мама, пара ўжо вячэраць,

   Трэба ў дарогу ісьці.

Хлеба паклала кавалак,

   Грош яму з хусткі дала...

   Хоць і старэнькаю стала,

   Выйшла праводзіць зь сяла.

– Можа, сустрэнешся з братам,

   Ён – на другой старане,

   Служыць ён вольным салдатам, –

   Роўныя вы у мяне.

Пэўна, яго ты спаткаеш...

   Ну, ужо, сынку, бывай!

   Можа, пазнаць не пазнаеш,

   Помні, ў сваіх не страляй.

Вечар над вёскаю шэры,

   Вечар з асеньняй імглой.

   Стыне самотна вячэра

   Ў хаце батрачкі старой.