Вечар над вёскаю шэры,

   Цені Сћ зялёным лісьці.

   – Мама, пара ўжо вячэраць,

   РўСЂСЌР±Р° Сћ дарогу ісьці.

Хлеба паклала кавалак,

   Грош СЏРјСѓ Р· хусткі дала...

   Хоць С– старэнькаю стала,

   Выйшла праводзіць Р·СЊ сяла.

– Можа, сустрэнешся з братам,

   РЃРЅ – РЅР° РґСЂСѓРіРѕР№ старане,

   Служыць ён вольным салдатам, –

   Роўныя РІС‹ Сѓ РјСЏРЅРµ.

Пэўна, яго ты спаткаеш...

   РќСѓ, ужо, сынку, бывай!

   Можа, пазнаць РЅРµ пазнаеш,

   РџРѕРјРЅС–, Сћ сваіх РЅРµ страляй.

Вечар над вёскаю шэры,

   Вечар Р· асеньняй імглой.

   Стыне самотна вячэра

   РЋ хаце батрачкі старой.