Прысьвячаю рабочым Кракава

                           і Львова, расстраляным паліцыяй

                           на дэманстрацыі ў 1936 г.

Зара ўжо затлела, а трэба ісьці

I сыпаць на труны пясок...

Так цяжка ў далонях мазольных нясьці

Штандары, схіліўшы над вамі, байцы,

I класьці апошні вянок...

I песьні змаганьня, і сны змагароў,

Расьцьвіўшыя раньняй вясною ў зару, –

З-пад Нарачы сіняй, зь Вільлі берагоў,

Найлепшыя краскі з батрацкіх шнуроў

Сабрала ў вянок Беларусь.

Устануць другія бунтарныя дні,

Сагрэтыя сонцам і майскім цяплом;

I разам з парывамі новай вясны

Пакрытыя славай штандары ў агні –

Клянёмся – мы вам прынясём.

А сёньня – бывайце! Нам трэба ісьці.

Прыміце апошні вянок...

Ды сьпіце спакойна ў магілах, байцы, –

Нам трэба штандары наперад нясьці.

Вы чуеце кадраў штурмуючых крок!