Зара на плоце іскрамі затлела,

Клубіцца пыл прасёлачных дарог,

А на страсе чубатай, пачарнелай

Бусьлінае гняздо і сіні мох.

Стаю я і гляджу на маю вёску,

Прачнуліся вясеньнія сады;

Зязюля на лістах рабой бярозкі

Камусьці ліча шэрыя гады.

Скажы мне, варажбітка баравая,

Мо' чула дзе ці, можа, знаеш ты:

Калі да нас свабода завітае,

Калі з астрогаў вернуцца браты?

I звонка мне яна закукавала

У цішыні празрыстай, веснавой,

Як быццам бы яна сказаць жадала,

Што гэты час ужо не за гарой!