Маўчыць васільковая ніва,

маўчыць каласістае гора.

Адзін толькі вецер кудлаты

кульгаючы шэпча, гавора.

Гавора ён мне небыліцы:

аб шчасьці вузкой паласы,

аб долі крывавай, мазольнай,

аб песьнях сярпа і касы.

Лятуць сінядымныя думкі,

Як зь ветрам кульгавым, кудлатым,

ад вуліц к гарбатым палоскам,

ад фабрык к саломяным хатам.

Маўчыць васільковая ніва,

маўчыць каласістае гора.

Адзін толькі вецер кудлаты

кульгаючы шэпча, гавора.