Далёкія сны-байкі

      паднялі галаву,

пад сьлёзы балалайкі

      усталі наяву.

Ажыла, што заснула

      ў магілах, курганох,

і струны ўскалыхнула,

      забілася ў грудзёх.

I ветрам зашумелі

      дні восені глухой

і бурныя мяцелі

      са сьнежнаю пургой.

I тлумаў крок ударны

      на бруку зазьвінеў,

і песьні іх бунтарны

      ўстаў збуджаны напеў.

Так ў пералівах медных,

      агністых і жывых

збудзілася легэнда

      на струнах залатых.