...У вясеньні вечар,

як да нас прыдзе ночы сінь,

прыносіць весткі п'яны вецер

з далёкіх гоняў і далін

      аб тым, што даўна на палосках

сінеюць ўсюды васількі,

і што на межах ён расплёскаў

ў праменьнях сонца шум вясны.

      Прачнуўся лес, шумяць галіны,

і небыліцы, мары-сны

ткуць казкі, дзіўныя ўспаміны

пад сьмех зялёны, сьмех вясны.

      I толькі з-пад страхі дзіравай

і з хат нядоля не ўцякла,

а прытаілася пад лавай,

каля парога і стала.

      I кожны дзень ў вясеньні вечар,

як да нас прыдзе ночы сінь,

прыносіць весткі п'яны вецер

з далёкіх гоняў і далін.