Вязень

памёр малады,

на вастрожным шпітальным дварэ.

Плакаў дзень шэры

белымі ком'ямі сьнегу...

Плакаў і вецер

                        паўночны між крат

на дроце калючым.

Ліст яму з дому прыйшоў.

Пішуць – хутчэй адпішы,

Літары коса, няроўна...

Пэўна пісаны рукою працоўнай,

рукой ад плуга і касы.

Лісту таго не чыталі яму,

Плакаў дзень шэры

белымі ком'ямі сьнегу...

I на вастрожным шпітальным дварэ,

на дроце калючым,

плакаў і вецер паўночны

звонка,

            балюча.