Быццам матыль у сырым падзямельлі,

Дымнай газоўкі мігціць аганёк.

Нехта, забраўшыся ў цёмны куток,

Сьпіць на дзіравай карэлай пасьцелі.

А на рабочым варштаце прылады:

Клешчы, жалеза, балты і ключы...

Чутна – скуголіць завея ўначы,

Б'ецца ў разьбітыя шыбіны градам.

Трэба было б адпачыць трохі, трэба,

Толькі з калыскі малы чалавек

Сонныя думкі уміг перасек –

Крыкам галодным напомніў аб хлебе.

I аж да золаку рукі ня сьмелі

Кінуць жалеза, рабочы станок.

Дымнай газоўкі мігціць аганёк,

Быццам матыль у сырым падзямельлі.