Белая грэчына ў полі

З захаду і аж да ўсходу.

Травы напіліся ветру,

Вусны наліліся мёдам.

Гэткаю слаўнай парою

Родзяцца новыя гукі,

Толькі абві каля шыі

Ты свае, мілая, рукі!