Ад ветру асеньняга хіліцца колас,

Змаўкае над нівамі радасны голас,

I пылам дарогі-шляхі пакрывае,

I мора кіпучыя хвалі ўздымае,

I ліст ападае зь бярозы і грушы,

I толькі бязь ветру няродны край сушыць.