Калісь пілі, гулялі

з падскокамі і сьвістам

з зачараванай краляй

храмыя мадэрністы.

Адзін сягоньня дрэме

бяз формы і бязь зьместу;

другі пячэ паэмы

зь ясенінскага цеста.

I толькі яшчэ краля,

∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙

нактурны на раялі

вясеньнія сьпявае.

Адні цяпер такія, –

ядуць хлеб без натхненьня.

Хаця б перажылі як

яны час «адраджэньня».