Праваслаўны або каталіцкі,

Ці які там твой будзе парог, –

Яе разам з матчынай цыцкаю

Даў табе ў твае вусны Бог.

Пі. І ведай: гіне ў пракляцьцях

І зь дзярма павек не ўстае

Той, хто выплюнуў цыцку маці

Або злосна ўкусіў яе.

І на іншых вяршынях суровых

(Вера! Роўнасьць! Свабода! Край!)

Ты струменьчык матчынай мовы,

Быццам маці, не забывай.

Ты забыў? Ну што ж, на дасьвецьці

Ты бяз сонца будзеш канаць...

Шмат прыўкрасных грудзей на сьвеце,

Ды ня ўспоіць цябе ні адна...

Сярод іншых сьвятынь неаджыўшых

Даў яе нам на кожны парог,

Твар да нас, – усялякіх, - схіліўшы

Зь невымернаю літасьцю Бог.