Магутны Божа! Ўладар сусьветаў,
Вялізных сонцаў і сэрц малых,
Над Беларусяй ціхай і ветлай
Рассып праменьне Свае хвалы...
Натальля Арсеньнева
Родныя вобразы
уваход      СЂСЌРіiстрацыя
 
  Р“АЛОЎНАЯ     РђР РҐРђР†Р§РќРђРЎР¬Р¦Р¬     Р–ЫВАПІС     Р”РџРњ     Р’ЕРШЫ     Р›Р†РўРђР РђРўРЈР Рђ     Р‘ІЯГРАФІІ     Р¤РћР РЈРњ     РЎРџРђРЎР«Р›РљР†  
пошук

  
Тлумачальны Слоўнік

БУРА

З паэмы "Нарач"


Курган на кургане

I крушні сівога каменьня,

Ды, рукі узьняўшы,

Застылі крыжы.

Высяцца цяглыя сосны,

Раскінуўшы змрочныя цені

Над тымі, што болей ня ўстануць,

РќСЏ  РІРµСЂРЅСѓС†С†Р° жыць.

Памалу з магільніка

Разыходзяцца людзі.

Сьлязамі ня збудзіш

Заснуўшых магіл!

Паліць гарачае сонца,

I вецер яго не астудзіць.

Гараць на усходзе

Чырвоныя хмараў стагі.

Ідуць рыбакі,

                    РїР°С…аваўшы Прахора,

Настрэчу буры,

Буры, якая ужо

Абняла паўкраіны.

Дзьме, наганяючы

Цені,

            чорныя хмары вецер,

Падае сонца у возера

Лістам сарваным з асіны.

Гулка грыміць гром

Над нарачанскім гасьцінцам.

Хмары разьвеялі

Грываў чорныя столкі.

Пугі маланак сьвішчуць

Праз гул навальніцы,

Грому шарахаўкі

Грымяць пад дугою вясёлкі.

Гнуцца да самай зямлі

Старыя на могілках сосны.

Раз і яшчэ раз ударыў

Віхор ашалеўшы, сьляпы,

Зь сіняга возера

На бераг хвалямі плёснуў,

Пад хмары узьняўшы

I сьнежную пену,

                     С– пыл.

Раптам змоўкла усё.

Толькі вячэрнюю ціну

Рве Нарач хвалямі ў пене,

Топіць у тонях на дно.

Недзе крычаць пастухі,

Гонячы ў выган скаціну.

I сыпануў на плечы загонаў

Шчырымі жменямі дождж.


1937  Рњ. Танк

вэрсія для друку

Адзнакi: 0/0 Водгукі(0)
Дадаў PL 08.07.2011