Агрубелі пальцы рук,

Працадзілася празь іх

Столькі сонца, зор, вятроў,

Хмар асеньніх, веснавых,

Столькі крыўды, дружбы, ласк,

Сьмеху, сьлёзаў і дабра,

Рознай дробязі ў жыцьці –

Медзякоў і серабра, –

Што сягоньня ледзь пачуў

Я, прыпаўшы да зямлі,

Як абмытыя расой

Травы буйна прарасьлі;

Што сягоньня ледзь пазнаў,

Ледзь адрозьніў, між другіх,

Пры сустрэчы уначы

Прывітаньне рук тваіх.